Reactie op Volkskrant artikel
Beste Femke en Barbara,
Bedankt voor jullie lieve excuses in het Volkskrantmagazine van 12 september. Als Amsterdamse bakfietsmoeder hou ik dagelijks de bordjes van leuke mama, bevlogen ZZP'er, aantrekkelijke echtgenote en gezellige vriendin omhoog. Stiekem kost me dat heus wel pijn en moeite. Bovendien heb ik in de opvoeding van mijn tweeschattige kleintjes last van een knellende beroepsdeformatie. Ik ben namelijk een orthopedagoog met eigen praktijk waardoor ik bij elke gierende driftbui, elke onbeantwoordbare waarom-vraag ('Mama, waarom kijkt die mevrouw zo boos?’) en elk peuterconflict ('van MIJ!!’) altijd toegesproken word door een stemmetje dat precies weet wat de beste mama-reactie is. Dodelijk vermoeiend.
Toen kwam jullie brief, boek en verschijning bij Umberto Tan (Is hij in het echt zo lekker als op tv?). En plots keken twee toeschouwers mij heel lief en begripvol aan toen ik op de pont stond met een krijsende peuter in de bakfiets die haar lollystokje kwijt was en keihard eiste dat we nu onmiddellijk 5 km terug zouden fietsen om het te zoeken. ‘Heb je de Volkskrant gelezen?' aldus de meelevende moeder, 'Kijk, hier heeft niemand het dus over' nadat ik verontschuldigend uitbracht: 'Tja, Ze is moe vandaag'. Fijn die (h)erkenning! BEDANKT...
Goed nu geconstateerd is dat iedereen onvermijdelijk last heeft van opvoedstress kan de orthopedagoog in mij het niet laten om een korte handreiking toe te voegen. Voor al die jonge multitaskende moeders het mantra: loslaten. Hoe dan?
Laat je telefoon los. Hij kan nog steeds uit! Hoeft niet de hele dag, misschien twee uurtjes? Ga eens naar de speeltuin zonder, een bevrijding.
. Laat je huishouden los. Fuck die gore keukenvloer en die ballenbak die doorgaat voor je huiskamer. Laat lekker liggen.
Laat de tijd los. Dat gehaast voor die to-do-list die toch nooit af komt, ga eens op die vieze vloer zitten naast je kind en speel mee. Volg gewoon wat je kind al doet
Laat je perfectionisme los (lukt niet)Kijk eens met een frisse, open blik naar je kind. Kijk eens door de ogen van een baby of peuter, zonder oordeel. Wat zie je? Vergeet even dat perfecte beeld van jezelf als ouder met een leven. Al die verwachtingen en hoge eisen. Let it be
Ehm, aldus mijn beroepsstemmetje, stel wel heldere grenzen (ja is ja, nee is nee), loslaten is goed maar niet teveel... Oké, maar Pick your fights, dat dan weer wel.
Liefs Kina Smit